Wkraczamy do świata, w którym nawet nasze dochody będą zależały od jakości. Musimy brać udział w dyskusji, powinniśmy być tymi, którzy decydują za co jesteśmy odpowiedzialni i jak najlepiej to udokumentować i jak zapewnić to naszym pacjentom, zamiast powierzać nam to przez anonimową organizację przestarzały zbiór danych.
Ale jeśli podasz mi złe dane, zapewniam, że dam ci złą jakość.
Możesz im powiedzieć Fredowi N.N.N.N.N.N.N.N.N. Pelzman (znowu nie moje prawdziwe imię) ci to powiedział.
Ty dzwonisz.
Pewnego dnia szedłem ulicą w mojej okolicy, kiedy zdarzyło mi się wpaść na jednego z naszych byłych mieszkańców. Jest teraz kilka miesięcy do swojego nowego stypendium w hematologii-onkologii i pomimo tego, że wyglądał flebo complex cena w aptece dobrze, nie gorzej z powodu zużycia, jego pierwszy komentarz do mnie był nieco wymowny:
„Tęsknię za WCIMA” (to inicjały naszej praktyki).
Okazuje się, że chociaż kocha swoją społeczność, kocha wszystkie nowe rzeczy, których się uczy, jest podekscytowany wybraną dziedziną, był przytłoczony systemami w klinice kolegi, w której pracuje. Każdy pacjent, którego widzi, ogromny panel pacjentów, którzy są niesamowicie chorzy, przechodzą chemioterapię, liczne powikłania raka, każdy telefon do niego dociera. Czuje się samotny i jest tym wyczerpany bardziej niż długie godziny spędzane w pracy.
Podczas gdy on uczy się, jak zarządzać nowym systemem, naporem wiadomości, które docierają do nas wszystkich w ciągu dnia, rzeczywistości wszystkich rzeczy, z którymi mamy do czynienia, braku systemów i wsparcia, które mogłyby nam pomóc Zapewniają one odpowiedni wgląd w stan praktyki lekarskiej.
W miarę przechodzenia od szkolącego się dostawcy do bardziej doświadczonego praktyka, ilość spraw, za które jest odpowiedzialny, gwałtownie wzrosła. Chociaż jest to lekcja, której wszyscy nauczyliśmy się, gdy przechodziliśmy dalej w naszym życiu zawodowym, ważne jest, abyśmy zatrzymali się i spróbowali wymyślić, jak sprawić, by tego rodzaju problemy były mniej obciążeniem, a mniej czymś, co przeszkadza w naszym być w stanie praktykować medycynę i dążyć do tego, aby naprawdę móc ćwiczyć zgodnie z naszymi licencjami.
W naszej przychodni mieszkańcy spędzają tu 2 tygodnie bez przerwy, wykonując zabiegi ambulatoryjne, a następnie przez 6 tygodni. Nasze kapsułki po czterech rezydentów obracają się przez te 2-tygodniowe rotacje, a kiedy są tutaj, przyjmują główną odpowiedzialność za wszystkie wiadomości, które docierają do wszystkich pacjentów w ich kapsule.
Każdego ranka, gdy przychodzimy do pracy, logujemy się do elektronicznej karty zdrowia i spotykamy się z naszym koszykiem, który zawiera wiadomości telefoniczne, elektroniczne prośby z aptek, elektroniczne prośby pacjentów o recepty, wiadomości od personelu pielęgniarskiego, e-maile od pacjentów , i tak dalej.
Historycznie rzecz biorąc, zadania, które każdy z nich tworzy, składają się na uciążliwy charakter pracy, którą należy wykonać.
Każdy z nas wymyśla, jak zadbać o te sprawy, kiedy tylko możemy, chwytając kilka wiadomości i radząc sobie z nimi tu i tam, w chwilach między pacjentami, gdy pacjent nie pojawia się, w czasie przerwy między prezentacjami rezydenta lub jeśli mają szczęście, że spotkanie zostało odwołane.
Jak można sobie wyobrazić, tego typu rzeczy nie są popularne wśród mieszkańców. Podczas gdy w praktyce próbują nauczyć się, jak opiekować się pacjentami w warunkach ambulatoryjnych, a my staramy się ich inspirować do pokochania tego życia, są bombardowani prośbami o formy transportu, zleceniami agencji opieki domowej, które należy podpisać. , gniewne prośby o natychmiastowe wezwanie pacjentów w celu uzupełnienia wapnia i multiwitamin, pacjenci przychodzący z żądaniami, których nie są w stanie spełnić, wyniki, z którymi muszą sobie poradzić, oraz sytuacje kliniczne, od niewiarygodnie łagodnych po krytyczne. -groźny.
Wczoraj jeden z mieszkańców przyszedł ze mną porozmawiać i powiedział, że otrzymał wiadomość od pacjenta, który powiedział, że chce przyjść i wybić jednego z lekarzy, ponieważ wypełnienie jego formularza transportowego trwało tak długo.
Naprawdę?
Chociaż nauka radzenia sobie ze wszystkimi tymi rzeczami jest niezwykle ważną częścią naszego życia klinicznego i wiemy, że to nigdy nie zniknie całkowicie, nieustannie staramy się znaleźć lepsze sposoby radzenia sobie z tymi problemami, lepsze systemy, które pomogą praca, którą trzeba wykonać, aby nie była tak ohydna.
Co ciekawe, wiele z tych rozmów zniknęłoby, gdyby wszyscy śledzili ich wyniki w odpowiednim czasie i we właściwy sposób, natychmiast po ich otrzymaniu, listownie lub korzystając z portalu dla pacjentów, aby przekazać wyniki pacjentom. Gdybyśmy wszyscy śledzili wyniki wszystkich pacjentów, o czym każdy z nas wie, że jest to właściwe postępowanie, otrzymywalibyśmy bardzo niewiele telefonów z prośbą o oddzwonienie w celu omówienia wyników.
Odkryliśmy, że wśród pacjentów rezydenta występuje niewiarygodnie niska penetracja korzystania z portalu pacjenta. Nie jestem pewien, czy wynika to z niezadowolenia mieszkańców z systemu, pacjentów, którzy nie chcą się do niego zapisywać, czy z jakichś spostrzeżeń, że nasi pacjenci nie chcą korzystać z komputera, aby uzyskać wyniki.
Skuteczne korzystanie z portalu dla pacjentów może być prawdziwą radością i odmienić życie (dobrze, może to trochę przesada), a także usprawnić szereg tych zadań i uczynić nasze życie o wiele lepszym. Kiedy pokazuję rezydentom, jak pacjent może poprosić o uzupełnienie jednym kliknięciem przycisku, a następnie mogą zatwierdzić go z powrotem do apteki, na którą poprosił pacjenta, jednym kliknięciem innego przycisku, ich oczy się rozjaśniają. Jest takie poczucie, kurcze, które naprawdę ułatwiłoby życie, prawda?
Co kilka lat staramy się odtworzyć koło, ponownie analizując nasze wiadomości, sprawdzając, komu możemy pomóc, jak możemy wykorzystać portal pacjenta w elektronicznej karcie zdrowia, aby poprawić komunikację między naszymi pacjentami, naszym personelem, zewnętrznymi dostawcami i wzajemnie.
Kilka lat temu mieliśmy system, który nazwaliśmy „phone doc”, jeden dostawca wybierany na każdą sesję, rano lub po południu, który odpowiadał na wszystkie wiadomości telefoniczne podczas całej praktyki.
Powszechnie znienawidzony.
Następnie zmieniliśmy to na dłuższą rotację, ale z mniejszym zasięgiem, przy czym mieszkańcy są jedyną osobą przykrywającą telefony dla mniejszej grupy mieszkańców (mniej niż cała praktyka, ale większa niż kapsuły) przez cały tydzień.
Jeszcze bardziej znienawidzony.
Następnie wypróbowaliśmy, aby każdy mieszkaniec był odpowiedzialny za wszystkie swoje własne wiadomości, bez względu na to, w jakiej rotacji się znajduje, bez wyjątków. Okazało się to nie do utrzymania, z wyjątkami pojawiającymi się znikąd, brakiem pokrycia własnych wiadomości, gdy są na nocnym pływaniu, na izbie przyjęć, pokrywają podłogę kardiologiczną, na oddziale intensywnej terapii i tak dalej.
Oczekiwanie, że każemy im logować się do naszego systemu każdego dnia w szpitalu, sprawdzać ich wiadomości i sprawdzać wszystkie te kwestie, okazało się dla nich zbyt trudne, aby mogli sobie z nimi poradzić, jednocześnie zajmując się wszystkimi rzeczami, których się uczyli. i na usługach szpitalnych.
Więc ten system został zniszczony.
Teraz mamy nasz obecny system, z pokryciem kapsuły, przez około dwa lata. Chociaż z pewnością ma to pewne zalety, to coraz więcej narzekania, coraz większe niezadowolenie z liczby połączeń telefonicznych i zakresu, z jakim są one zobowiązane do wykonania, więc po raz kolejny próbujemy przebudować system.
Trwa projekt PDSA, w którym biorą udział rejestratorzy, którzy odbierają wiadomości, nasze pielęgniarki, które pobierają wiadomości z poczty głosowej, oraz wszyscy przywódcy kapsuły, którzy wykonują swoją rotację ambulatoryjną.
Mieszkańcy wypełniają ankietę telefoniczną, podczas której proszeni są o ocenę wszystkich wiadomości, które otrzymują podczas każdej sesji treningowej w ciągu tygodnia.
W ankiecie wymagana jest całkowita liczba wezwań do ich kapsułek, ile z nich zostało wymienionych jako pilne, ile było związanych z wynikami, ile dotyczyło uzupełnień, ile było próśb o wypełnienie formularzy, ile było pytań klinicznych, wszystkie z Celem jest jakoś wykorzystanie tych danych do zbudowania lepszego systemu.
Najnowsza iteracja, którą obecnie budujemy, wykorzysta innych dostawców w naszym zespole do pomocy w segregowaniu połączeń i ich odpowiednim kierowaniu, tak aby prośba o trwały sprzęt medyczny trafiła do właściwej osoby, prośba o uzupełnienia utworzy elektroniczne spotkania uzupełniające, a pytania kliniczne zostaną zbadane przez odpowiednich dostawców, aby pomóc ocenić stan pacjentów przed dotarciem do lekarza.
Kiedy zaproponowaliśmy tę innowację naszemu personelowi pielęgniarskiemu, byli oni w rzeczywistości niesamowicie entuzjastyczni, podekscytowani możliwością bezpośredniego omawiania przypadków klinicznych z pacjentami i większej integracji z zespołem opieki, zapewniając bezpośrednią opiekę pielęgniarską, której naprawdę chcą. naprawdę pomóc naszym pacjentom.
Pomyśl o tym, system tak precyzyjnie dostrojony, tak dobrze naoliwiony, tak pełen ludzi wykonujących swoją pracę, że pewnego dnia telefon po prostu przestaje dzwonić.
Zadzwonię, kiedy tam dotrzemy.
Dziś rano, jadąc do pracy autobusem, podniosłem głowę i zdałem sobie sprawę, że wszyscy, wszyscy, gapią się na swój telefon. Wszystkie oczy patrzyły na małe ekrany, oglądali filmy, pisali SMS-y, przewijali Facebooka i przeciągali różnokolorowe cukierki, żeby je zgnieść.
Przyznaję, że jestem trochę luddyką, jeśli chodzi o te rzeczy. Nigdy nie byłem dobry w grach wideo – przyprawiają mnie o chorobę morską. W rzeczywistości dostaję mdłości na zestawie huśtawek, więc pędzenie przez kosmiczną walkę z kosmitami na małym ekranie naprawdę mnie denerwuje. A i tak moje palce są za duże, żeby uderzyć w te małe cukierki.
Przypomniało mi się wszystkie pola, które muszę dzisiaj kliknąć. Wszyscy w autobusie wydawali się być naprawdę szczęśliwi, klikając i stukając w swoje telefony, ale dla tych z nas, którzy zbliżają się do następnego dnia, wiedząc, ile czasu spędzimy na elektronicznej karcie zdrowia, zdajemy sobie sprawę, ile pudełek będzie musiało zostać klikniętych, ile pop -ups, na które będziemy musieli odpowiedzieć, ile alertów będzie dzwonić w naszych uszach.
